ضرورت هاي پيش روي اجراي موفقيت آميز خاك ورزي حفاظتي و توسعه آن در ايران

كشت هاي متراكم و برگداندن پي در پي خاك، منجر به تخريب ساختار خاك مي شود. در حالي كه كشور ايران 1 درصد اراضي كشاورزي جهان را دراختيار دارد اما بيش از 7 درصد فرسايش خاك جهان را به خود اختصاص داده است. عليرغم مزاياي آشكار خاك ورزي حفاظتي، گسترش اين سيستم ها در كشورهاي د رحال توسعه از سرعت اندكي برخوردار بوده، ضمن اين كه كاربرد محدود آن نيز با توفيق چندان همراه نبوده است. كمبودهاي جدي موجود در مزينه شناخت تناسب زيست محيط، فني ، اقتصادي و اجتماعي گزينه هاي خاك ورزي حفاظتي و عدم وجود تحقيقات منسجم در كشورهاي در حال توسعه باعث نا كارآمد جلوه دادن اين سيستم ها شده است. پذيرش موفق اين فناوري نيازمند وجود پيش نيازهايي مثل مطالعات اقليم، خاك، ملاحضات اجتماعي-اقتصادي و پس نيازهايي چون مديريت بقاياي گياهي و علف هاي هرز، مشوق هاي دولت و .... است كه بدون مورد ملاحظه قرار دادن آنها گذار اصولي، موفق و پايدار از خاك ورزي مرسوم به خاك ورزي حفاظتي اتفاق نمي افتد. در اين نوشتار با توجه به تجارب كشورهاي توسعه يافته، در حال توسعه و همچنين اندك مطالعات انجام شده در داخل كشور به بررسي موانع موجود و آينده پذيرش خاك ورزي حفاظتي موفق كشورهاي د رحال توسعه به ويژه ايران پرداخته مي شود. بررسي مناطق همگوت مديريت خاك ورزي دركشور تحول و تكامل الگوهاي سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي متناسب با تنوع اكولوژيكي و محصول، توسعه و پذبرش سيستم هاي خاك وري مناسب و اجزاي ضروري موفقيت خاك ورزي حفاظتي در ايران است كه در اين مطالعه در قالب يك مدل مفهومي مورد بررسي قرار مي گيرند.