بررسي تاثير مصرف انرژي بر رشد اقتصادي بخش كشاورزي ايران

انرژي يكي از عوامل اساسي توليد در بخش هاي توليدي است كه داراي اثرات قابل توجهي در اقتصاد مي باشد. از اين رو تبيين رفتار مصرف انرژي و بهره وري و كارايي آن نقش مهمي در برنامه ريزي هاي اقتصادي دارد. در اين مطالعه انرژي به عنوان يكي از عوامل مهم توليد در كنار عوامل ديگر توليد از جمله كار و سرمايه نام يرده مي شود و ابتدا پايايي متغيرها با استفاده از آزمون ديكي-فولر تعميم يافته انجام شد و سپس رابطه علي بين ارزش افزوده بخش كشاورزي و مصرف انرژي در كوتاه مدت و بلند مدت با استفاده از روش الگوي خود توضيح برداري با وقفه هاي گسترده در طي سالهاي 1386-1380 تعيين گرديد. علاوه بر اين شاخص هاي مهم اين بخش از جمله رشد ارزش افزوده، رشد مصرف انرژي، شدت انرژي، كارايي بهره وري مصرف انرژي در طي همين دوره گرديد. نتايج نشان داد كه مصرف انرژي اثر مثبت و معني داري بر توليد بخش كشاورزي دارد و نشان دهنده نوساني بودن شاخص هاي انرژي در طي مدت مورد بررسي بود. روند كلي شاخص شدت مصرف انرژي افزايشي بوده است كه اين به معناي كاهش كارايي انرژي در اين بخش است.