ساخت و ارزيابي يك ماشين نشاكار نيمه خودكار متناسب با كشت متراكم پياز

كاشت پيار در ايران به علت مشكلات عديده روش بذركاري در حال جايگزين شدن با روش نشا كاري دستي مي باشد. اين روش كاشت با توجه به نياز به تراكم بالاي بوته (800-700 هزار بوته در هكتار)، هزينه بر بوده و در حال حاضر حدود 100 كارگر روز در هكتار به ان اختصاص داده مي شود. عدم توانايي ماشين هاي موجود خارجي در تامين نيازهاي زراعي محصول پياز، طراحي و ساخت يك ماشين جديد را ضروري مي سازد. در تحقيق حاضر امكانساخت يك ماشين كاشت نشاء براي تامين تراكم بالا ( از طريق كاهش فواصل بين رديفي و روي خط) و با قابليت تغذيه با نشاء ريشه لخت مورد بررسي قرار گرفت. انتخاب شكل لوله سقوط شامل قطر لوله و زاويه انحناي آن، نوع چرخ هاي فشار و آرايش قرار گيري آنها با اعمال تيماره هاي مختلف انجام گرديد. نتايج نشان داد كه لوله سقوط با شكل منحني (انحناي 20 درجه) و قطر 50/8 سانتيمتر يم تواند رواني حركت نشاء ريشه لخت و استقرار مناسب آن در خاك را تضمين نمايد. چرخ هاي فشار مخروطي با قطر 45 سانيمتر و ارايش V شكل ضمن تامين حداقل فاصله بين رديف (17 سانتيمتر) بيشترين درصد استقرار نشاء را تامين نمود. با دستيابي به اين تركيب و ساخت يك واحد نشاكار اقدام به ساخت يك دستگاه ماشين نشاء كار 9 رديفه پشت تراكتوري گرديد. عملكرد اين ماشين با روش كاشت دستي از نظر شاخص هاي زراعي و عملكردي مقايسه گرديد مقايسه ي انجام شده نشان داد كه عملكرد يك كارگر با ماشين تقريبا معادل 3/6 برابر عملكرد آن بدون ماشين مي باشد. همچنين مقايسه اقتصادي روش كاشت دستي نشاء با روش ماشيني نشان داد كه كاشت با ماشين سبب صرفه جويي 65 كارگر به ازاي يك هكتار مي گردد.