بررسي اثر رطوبت بر رفتار تنش آسايي دانه برنج قهوه اي

در اين تحقيق مدول تنش آسايي دانه برنج قهوه اي هاشمي كه شلتوك آن به صورت لايه نازك با دماهاي هواي خشك كردن 35 و 45 و 55 و 65 درجه سلسيوس تا رسيدن به رطوبت هاي 11% و 13% و 15% خشك شدند مورد بررسي قرار گرفت. براي اين كار نمونه هاي استوانه اي از برنج قهوه اي كه از برش دو انتهاي آن حاصل شده تحت بار گذاري فشاري ناگهاني با سرعت بارگذاري 7mm/min تا كرنش 2% قرار گرفت و داده هاي نيرو رد طي زمان ثبت گرديد. پس از استخراج داده هاي مدول الاستيسيته به صورت تابعي از زمان ضرايب مدل ماكسول يك، دو يا سه جزء تعيين شد. براي تعيين تعداد مناسب اجزاء مدل ماكسول مقادير معيارهاي ميانگين خطاي نسبي (MRD) و انحراف معيار خطاي برآورد (RMSE) براي هر سه مدل برازش شده با هم مقايسه شدند. مقدار كوچك تر از 5% را (5%≥MRD) براي انتخاب بهترين مدل انتخابي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد دانه برنج يك ماده ويسكوالاستيك است و رفتار كاهش تنش دانه برنج قهوه اي را مي توان توسط مدل ماكسول سه جزئي با يك فنر اضافي تعيين گرديد. جز فنر اضافي بخش بسيار بزرگي از مدول كاهشي را تشكيل مي دهد. رطوبت دانه اثر بسيار معني داري ( در سطح احتمال 1%) بر ضرايب كاهشي مدل ماكسول داشت. با كاهش رطوبت دانه مدول كاهشي تعادلي (E0) بشدت افزايش يافت. دماي هواي خشك كردن اثر معني داري بر روي مدول كاهشي تعادلي (E0) نداشت. رطوبت و دما اثر معني داري روي زمان كاهشي T1 نشان نداد.