بررسي اختلال هاي اسكلتي عضلاني در بين رانندگان تراكتور منطقه كربال شهرستان مرودشت

ناراحتي هاي اسكلتي عضلاني، در بين رانندگان تراكتور بسيار شايع است. با توجه به اينكه رانندگان زمان زيادي از روز، رانندگي مي نمايند، در دراز مدت اين ناراحتي ها و صدمات در آنها مزمن خواهد شد و پس از تجمع باعث اختلال هاي حركتي عضلاني آنها مي شود. اين مطالعه از نوع توصيفي - تحليلي به روش مقطعي بود كه در نيمه دوم سال 1390 در منطقه كربال شهرستان مرودشت انجام گفت. روش انتخاب جامعه، سرشماري بود، لذا تعداد 32 نفر راننده تراكتور مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه ، پرسشنامه استاندارد نورديك، خط كش دبل اسكوار، متر و كوليس ديجيتالي بود. ميانگين و انحراف معيار سن و سابقه كاري به ترتيب 15/65±49/01 و 18/93±22/13 بود. بيش ترين درصد شيوع اختلال هاي اسكلتي-عضلاني در ناحيه تحتاني پشت با 68/8 درصد و كم ترين شيوع در ناحيه گردن با 9/4 درصد بود. شيوع اختلال ها در بخش هاي زانو (62/5%)، مچ پا (37/5%)، آرنج (28/1%)، ران (25%)، شانه (21/9%)، مچ دست (21/9%) و فوقاني پشت (18/8%)بود. اختلال نواحي شانه، آرنج، مچ دست، تحتاني پشت، زانو و مچ پا با سن رانندگان تراكتور ارتبا معني داري نشان دادند. (0/05>P) . همچنين اختلال نواحي گردن، شانه ، آرنج، مچ دست، فوقاني پشت، ران، زانو و مچ پا با سابقه كاري ارتباط معني داري نشان دادند (0/05>P). بيش ترين درصد ابتلا به زانوي پرانتزي در رانندگان مورد مطالعه مربوط به زانوي پرانتزي بيش از 6 سانتي متر (50%) و بيش ترين درصد ابتلا به زانوي ضربدري در رانندگان مورد مطالعه مربوط به زانوي ضربدري درجه 4 (بيش از 7/5 سانتي متر) (75%) بود. افتادگي شانه راست داراي ميانگين 1/84±12/43 سانتي متر و افتادگي شانه چپ داراي ميانگين 1/91±11/16 سانتيمتر بود. يافته ها نشان داد كه اغلب رانندگان در معرض خطر هستند. بنابراين انجام تمرين هاي اصلاحي در حين كار، كاهش زمان كار و استفاده از صندلي قابل تنظيم به منظور كاهش شيوع اختلال هاي اسكلتي-عضلاني پيشنهاد مي شود.