انرژي خورشيدي و نقش آن در توسعه پايدار روستايي مورد مطالعه: بررسي آبگرمكن هاي خورشيدي در روستاي سياه دره نهاوند

استفاده و بهره مندي از انرژي خورشيدي از ديرباز مورد توجه بشر بوده است.كشورهاي صنعتي امروزه به شدت در حال گسترش بهره گيري از انرژيهاي تجديدپذير بخصوص انرژي خورشيدي هستند تا به تدريج آنرا جايگزين انرژيهاي فسيلي كنند، زيرا علاوه بر داشتن مزايايي چون عاري بودن از هرگونه آلودگيهاي زيست محيطي، فراواني، ارزاني، فنا ناپذيري و عدم وابستگي به انرژيهاي ديگر، هميشه در دسترس بوده و استفاده از آن دشوار نيست. توجه به افزايش بهره گيري از اين انرژي،كشورهارا به سوي كاهش وابستگي به انرژيهاي تجديد ناپذير سوق ميدهد. استفاده ازسوختهاي فسيلي مثل گاز بعنوان پرمصرف ترين منبع تامين گرمايش در كشور يكي از عوامل توسعه به شمار مي آيد. مشكل رساندن و توزيع سوختهاي فسيلي بخصوص در مناطق دور افتاده روستايي هميشه يكي از چالشهاي پيش روي توسعه پايدار روستاها بوده است،ازين رو انرژي خورشيدي كه در هرمكان قابل بهره برداري و در درسترس است، بستر بسيار مناسبي را براي توسعه و عمران روستاهاي كشور فراهم مي سازد. تحقيق حاضر با هدف بررسي استفاده از آبگرمكن هاي خورشيدي در يكي از روستاهاي دور افتاده شهرستان نهاوند در استان همدان،به بيان چگونگي عملكرد و مزايا و معايب بهره گيري از اين شيوه استفاده از انرژيهاي تجديد پذير مي پردازد كه اين ويژگيها قابل تعميم به ديگر مناطق روستايي نيز مي باشد. كافي است تا مصايب و هزينه هاي انتقال و توزيع سوختهاي فسيلي و ميزان بهره وري آن در مقايسه با انرژي خورشيدي مورد توجه قرارگيرد.