نگرشي جامعه شناختي به انگيزه هاي شروع كسب و كار در زنان كارآفرين روستائي

امروزه مشاركت زنان، یكی از ابزارهای اساسی توسعه است. یكی از اصلی ترین زمینه های مشاركت زنان در جامعه ی روستائی، ورود به كارآفرینی یا خوداشتغالی است. این مقاله با روش مروری)ترویجی( و با نگرشی جامعه شناختی انگیزه های زنان برای ورود به كارآفرینی را مورد بررسی قرار می دهد. استقلال، رئیس خودبودن، كسب پایگاه اجتماعی، خودشكوفایی، رضایت برخی از انگیزه های ورود زنان به كارآفرینی می باشد. تحقیقات نشان می دهد انگیزه های كارآفرینی صرفا مادی یا اقتصادی نیست، بلكه انگیزه های اجتماعی نیز برای شروع كسب و كار موثر می باشند. زمینه ی فرهنگی یا به بیان دیگر فرهنگ تاثیر بسزایی بر كارآفرینی دارد و انگیزه های كارآفرینی به شدت موضوعی جامعه شناختی است. فرهنگ هایی كه مشوق ریسك پذیری، خلاقیت، تحمل ابهام، جستجوی فرصت، مسئولیت پذیری فردی شكست یا موفقیت هستند مشوق های قوی برای شروع كسب و كار را به اعضاء خود ارائه می دهند. دو رویكرد مهم در این زمینه وجود دارد؛ رویكردی كه معتقد است احترام و پایگاه اجتماعی بالای كارآفرینان در یك جامعه می تواند مشوق شروع كسب و كار باشد، كه در تطبیق با وضعیت جامعه ی روستائی باید گفت كار و تلاش در جامعه ی روستائی همیشه مورد احترام وارزش بوده و زنان روستائی پیشروان نقش و وظایف چندگانه ی جامعه ی روستائی بوده اند. دیدگاه دوم نیز معتقد است نارضایتی از وضع موجود، شغل قبلی، موقعیت های ناشناخته می تواند مشوق كارآفرینی باشد، اگر چه در جامعه ی روستائی چندان تنوع مشاغلی مشاهده نمی شود لیكن وقتی به وضعیت زنان روستائی دقت می نمائیم برخی از زنان و دختران روستائی با نارضایتی از پایگاه اجتماعی شان، یا مقاومت در برابر فرهنگ مردسالارانه، كسب وكاری را آغاز نموده اند. ارائه ی آموزش های كارآفرینی، ارائه ی تسهیلات اعتباری، حمایت های بیمه ای و بازاریابی از محصولات وخدمات زنان كارآفرین روستائی می تواند زمینه های كارآفرینی و اشتغال روستائی را بارور نماید.