توسعه پايدار كشاورزي مبتني بر تغيير اقليم

امنيت غذايي پيوسته بعنوان يكي از اهداف اصلي سياست هاي توسعه بوده و دسترسي به مقدار كافي مواد غذايي و سلامت تغذيه اي همواره بعنوان يكي از محورهاي اصلي توسعه و زير ساخت مهم پرورش نسل هاي آينده كشور مورد تاكيد بوده است. با افزايش مداوم جمعيت دنيا، نياز به مواد غذايي روز به روز با سرعتي شگرف افزايش مي يابد. در توسعه پايدار كشاورزي آب و خاك فاكتورهاي مهمي به شمار مي روند، كه امنيت غذاي آينده به آنها وابسته مي باشد. امروزه به دليل استفاده بي رويه از اين دو، دشواري هاي گوناگون زيست محيطي فراروي انسان قرار گرفته است. خطر ناامني غذائي عامل و تسهيل كننده فقر، قحطي، گرسنگي و زوال يك ملت خواهد بود. از منظري ديگر تغيير در و يژگي هاي طبيعي آب، خاك و هوا مشكلات اجتماعي، بهداشت و سلامت را بوجود مي آورد و به اين ترتيب به تدريج آگاهي مردم از آثار عدم توجه به توسعه كشاورزي پايدار و مخاطرات بوجود آمده در محيط زيست، بيشتر گرديده و در هزاره سوم توسعه كشاورزي با در نظر گرفتن حفظ محيط زيست، سلامت غذا، حذف آلاينده ها، كاهش فقر، افزايش كيفيت بهداشت و درمان و كاهش هزينه هاي درماني و با اعمال مديريت زراعي واحدهاي توليد براساس شرايط اكوسيستم زراعي به سمت توسعه پايدار كشاورزي مي توان حركت كرد.