سنجش ميزان آمادگي نظام بانكي كشور جهت پذيرش و استقرار راهكار مديريت دانش

پویایی بازار، تغییرات مداوم نیازها و انتظارات مشتریان، رقابت پذیری شدید، ضرورت اعمال كنترل های جامع و دقیق و مدیریت ریسك از جمله مشخصه های كلیدی فضای كسب و كار در نظام بانكداری نوین می باشد. در حقیقت در چنین فضایی مدیریت اثربخش و اتخاذ تصمیمات كارآمد در ارتباط با این مشخصه ها، مولفه ای كلیدی جهت حصول یا عدم حصول موفقیت برای فعالان در نظام بانكداری كشور خواهد بود. از این رو، توسعه و بكارگیری ابزارها و راهكارهای نوین مدیریتی به منظور ارتقای اثربخشی و كارآمدی فرآیندهای مدیریتی و تصمیم گیری در این حوزه یك الزام و ضرورت است. از جمله این راهكارها، نظام مدیریت دانش می باشد كه در حقیقت مبین راهكاری مدیریتی است كه از طریق بكارگیری ابزارها، فرآیندها و تكنیك های گوناگون، داده ها، اطلاعات و دانش سازمانی را به منظور ایجاد ارزش در حوزه كسب و كاری مربوطه تركیب نموده و سازمان را قادر به سرمایه گذاری بر روی دارایی های فكری و انسانی خود می سازد و در نتیجه سازمان می تواند به اهداف و استراتژی های كلان و حداكثرسازی شایستگی های كلیدی كسب و كاری خود دست یابد. بطور كلی می توان بیان داشت كه راهكار مدیریت دانش، تصمیم گیرندگان بانكی در بخش ها و حوزه های مختلف این كسب و كار را جهت مدیریت و بهره برداری از منابع اطلاعاتی و دانشی در راستای حل چالش ها و اتخاذ تصمیماتی بهنگام و اثربخش قادر خواهد ساخت و لذا می تواند به عنوان راهكاری كلیدی در راستای توسعه نظام بانكداری نوین در كشور مورد توجه قرار گیرد. با این وجود چالش اساسی در مسیر پذیرش و استقرار این راهكار در نظام بانكی كشور، میزان آمادگی نظام بانكی كشور جهت دستیابی به حداكثر مزایا و قابلیت های قابل حصول بواسطه این راهكار می باشد. بدین منظور در این پژوهش بواسطه بررسی مبانی نظری موضوع و تحقیقات پیشین، عوامل كلیدی موفقیت جهت پذیرش و استقرار راهكار مدیریت دانش در نظام بانكی كشور تبیین و سپس میزان آمادگی این نظام از منظر این مجموعه عوامل مورد ارزیابی قرار گرفته است.