بررسي تاثير آموزش در كاهش صدمات شهروندان در مواجه با سوانح و بلاياي طبيعي

شهرهای ایران عموما در معرض بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل و خشكسالی هستند و عوامل بسیاری وجود دارد كه آنها را در برابر این حوادث آسییب پذیر می سازد. زندگی روزمره ی انسان همواره دست خوش تغییرات ناگهانی شده و با خسارات قابل مواجه می شود و یا به كلی از بین رفته و در اغلب موارد جبران این خسارات بسیار مشكل بوده و یا با شرایط فعلی غیر ممكن است. لزوم آموزش كودكان به عنوان اسیب پذیرترین قشر به هنگام رخداد بلایای طبیعی، آشنایی، هشدار و رویارویی با خطرات آن امری ضروری به شمار می آید. آموزش به كودكان و نوجوانان به عنوان آینده سازان فردا، بهترین و اصولی ترین روش برای كاهش اثرات رخدادهای طبیعی است. بدیهی است كه پیشگیری قبل از وقوع حادثه امری ضروری،ا رزان و مقدم بر امداد و نجات پس از حادثه می باشد. از این رو نقش آموزش در رعایت نكات ایمینی قبل از وقوع حوادث به ویژه آموزش امداد و نجات كه می تواند خسارت های ناشی از حوادث را كاهش دهد، حائز اهمیت است. هر جامعه یا سازمانی به افراد آموزش دیده نیاز دارد تا بتواند به طور مطلوب به اهداف خود در سطح جامعه یا سازمان دست یابد. آموزش تجربه ای است مبتنی بر یادگیری كه می تواند عملكرد مردم یا عملكرد شغلی كاركنان یك سازمان را سامان دهد. بنابر این آموزش باید دو ویژگی داشته باشد 1- هدفمند باشد 2 -مستمر و مداوم باشد. در این مقاله با بررسی شیوه های اموزشی برخورد با حوادث برای اقشار مختلف اجتماعی، دست یافتن به مدل هایی است كه بتوان با كمترین زمان و صرف هزینه مناسب به بالا بردن آگاهی شهروندان در برخورد با حوادث طبیعی دست یافت.