بررسي اثرات زيرشكني و آبياري بر عملكرد ذرت

ذرت گياهي با سيستم ريشه اي قوي امكان استفاده از آب ذخيره شده درخاك را داراست با اين حال تردد ماشين آلات و ادوات كشاورزي باعث فشرده شدن خاك شده و توسعه ريشه را محدود و تهيه آب و مواد غذايي براي گياه را كاهش ميدهد لذا اين تحقيق به منظور كاهش فشردگي خاك و كاه شتعدادي آبياري و درنتيجه افزايش كارايي مصرف آب با هيبريد 704 بصورت طرح اسپليت بلوك در چهار تكرار اجرا شد كه تيمار زيرشكني در سه سطح زيرشكني 40و 60 سانتي متر و بدون زيرشكني درنوارعمودي و تيمار آبياري در سه سطح I3,I2,1I به ترتيب 80، 100 و 120 ميل يمتر تبخير از طشتك كلاس A در نوار افقي بود نتايج تجزيه واريانس بيانگر اين است كه عملكرد دانه درسطوح مختلف زيرشكني و رژيم هاي مختلف آبياري اختلاف آماري معني داري در سطح 5 درصد داشت و اثر متقابل اين دو فاكتور از نظر آماري معني دار نبود. بيشترين عملكرد مربوط به تيمارهاي زيرشكني و كمترين آن مربوط به تيمار بدون زيرشكني بود . مقايسه ميانگين عملكرد در رژيمهاي مختلف آبياري نشان داد كه بيشترين عملكرد دانه مربوط به رژيم آبياري 12 و كمترين عملكرد مربوط به رژيم آبياري را ميباشد. تجزيه واريانس شاخص مخروط نشان داد كه در عمق هاي 20-10 ،30-20 ، 60-30 و 50-60 سانتيمتر تيمارهاي زيرشكني تفاوت معني داري در سطح احتمال 1٪ دارند ، كه نشانگر تاثير مثبت زيرشكني در كاهش اين شاخص مي باشد. اندازه گيري شاخص نفوذپذيري به روش رينگ مضاعف پس از اعمال تيمارهاي زيرشكني و تهيه زمين نشان داد كه زيرشكني باعث افزايش نفوذ پايه گرديده و ميزان نفوذ در تيمار زيرشكني به عمق 60 سانتيمتر بيشتر از نفوذ پايه نسبت به تيمار زير شكني به عمق 40 سانتيمتر بوده است.