تاثير تغذيه يك نوع جاذب آلومينوسيليكاته برفراسنجه هاي بيوشيميايي خون، دسترسي ويتامين D و عناصر معدني كم مصرف در رت

در اين مطالعه به تاثير يك نوع جاذب آلومينوسيليكاته بنتونيتي بر زيست فراهمي عناصر معدني كم مصرف وويتامين ها پرداخته مي شود. اين مطالعه آزمايشگاهي روي 32سر رت ماده، نژاد ويستار در مدت زمان 50 روز انجام شد.موش ها در سن 60 روزگي با وزن 200 تا 250 گرم بودند.موش ها به طور تصادفي در قفس نگهداري و به چهار گروه آزمايشي از لحاظ تجويز جاذب آلومينوسيليكاته بنتونيتدرجيره روزانه (يك، دو، چهار درصد و گروه شاهد) تقسيم بندي شدند. در روز آخر آزمايش حيوانات به صورت ناشتا باتزريق درون صفاقي كتامين و زايلازين بيهوش و از ناحيه بطن قلب خونگيري شدند. مقايسه ميانگين هاي سطح سرميويتامين D در چهار گروه آزمايشي تفاوت معني داري نشان نداد (P> 0.05). همچنين در سطح سرمي عناصر معدني كم مصرف روي، آهن، مس و آنزيم هاي كبدي تفاوت معني داري مشاهده نشد (P> 0.05). نتايج اين تحقيق نشان داد كه جاذب آلومينوسيليكاته برزيست فراهمي ويتامين D و عناصرمعدني كم مصرف تاثير معني داري نداشت كه ين موضوع گواهاين است كه استفاده از اين ماده در جيره غذايي اثر منفيبرنداشته و براي سلامتي زيان آور نمي باشند. به عنوان نتيجه-گيري كلي، مي توان بيان نمود كه جاذب آلومينوسيليكاته بركبد كه مخزن پالايش بدن مي باشد تاثيرات سوء نداشته ومصرف اين جاذب ها با توجه به مضر نبودنشان بر سلامتي واستفاده هاي ديگر در پزشكي چه در انسان و دام ها و در مزارعپرورش دام هاي اهلي توصيه مي شود.