بررسي اثر ساختگاه در دو رشته قنات اطراف شهر كرمان با استفاده از داده هاي ميكروترمور وبه روش H/V

ايران يكي از كشور هاي لرزه خيز جهان است كه همواره با زمين لرزه به عنوان يكي از مهمترين مخاطرات طبيعي مواجه بوده است. بنابراين انجام مطالعات ي جهت شناخت زمين لرزه ها و ارايه راهكارهايي جهت كاهش اثرات سوء آن از اهميت ويژه اي برخوردار است. قنات ها به دليل ارزش تاريخي بالا و اهميتي كه در حيات مناطق گرم و خشك دارند، نياز به بازسازي و نگهداري صحيح دارند. يكي از مسايل مهم در ارتباط با تخريب سازه ها، رفتار قشر خاك روي سنگ بستر به هنگام وقوع زمين لرزه است، كه به عنوان اثر ساختگاه شناخته مي شود. بنابراين تعيين فركانس غالب (طبيعي) ساختگاه در طراحي و مقاوم سازي سازه اي مانند قنات نقش مهمي دارد. در اين پژوهش به شناسايي مناطق مستعد تشديد اثر ساختگاه در دو رشته قنات يكي در بخش جنوبي دانشگاه تحصيلات تكميلي صنعتي و فناوري پيشرفته كرمان در حدود 38 كيلومتري شهر كرمان و ديگري در جنوب شهر ماهان در غرب روستاي سكنج و به فاصله ي حدود 45 كيلومتري از شهر كرمان پرداخته مي شود. داده هاي ميكروترمور براي هر دو منطقه در 12 ايستگاه جمع آوري شد. به منظور پردازش داده هاي ثبت شده از روش نسبت طيفي مولفه افقي به قايم (V/H) استفاده شد. كه بسامد طبيعي و شاخص آسيب پذيري براي اين مناطق به دست آمد. با انطباق نتايج دريافتي با طبقه بندي خاك توسط كمك پناه و همكاران (2002 )رده ي خاك و ميانگين سرعت موج برشي برآورد شد. در نتيجه اين دو منطقه در رده ساختگاهيIV از نوع خاك سست و شرايط زمين شناسي نهشته هاي رسي سست و ضخيم با تناوب رس و سيلت و ماسه ريزدانه عمدتا دشت آبرفتي، قرار گرفتند.