بررسي مديريت Organizational Silence در سازمان

از دغدغه هاي مديران سازماني تقويت صداي سازماني كاركنان و اظهارنظر آنان پيرامون مسايل سازماني است و از چالش هاي اساسي غالب سازمان هاي معاصر در عصر اطلاعات و ارتباطات با افزايش شتابان دانش جهاني، چالش سرمايه انساني توانمند و پويا است. از موانع مهم در موفقيت برنامه ها و اهداف سازمان، فقدان اطلاعات، فقدان اعتماد و فقدان آن چيزي است كه پژوهشگران آن را سكوت سازماني نام نهاده اند كه عبارتست از خودداري از بيان ايده ها، نظرات و اطلاعات راجع به مشكلات سازماني. سكوت سازماني پديدهاي رايج و شايع در اغلب سازمان ها ميباشد؛ اما با اين حال تحقيقات چندان گسترده اي پيرامون آن صورت نگرفته است. بي ترديد سرمايه داري دانش سازماني،رمز ماندگاري در دنياي بسيار رقابتي است. ماخذ توليد دانش تالارهاي گفتمان سازماني است كه در خود گفتمان هاي متعدد و در عين حال متفاوت جاي داده است. اگر بر افواه سازماني مهر سكوت زده شود،اذهان كاركنان كه موتور مولد دانش سازماني هستند از تكاپو خواهد ايستاد و وقتي كاركنان، به عنوان سرمايه استراتژيك سازمان سكوت ميكنند مديريت بايد خطر بزرگ مديريتي خود را حس كند. از آنجا كه رفتار سازماني نوين با پيچيدگي هايي روز افزون مواجه است،آشنايي بيشتر مديران سازمان ها با اين پيچيدگي ها و شناختن راه هاي مناسب براي مقابله با آن ها ضروري است. در اين پژوهش ضمن پرداختن به مفهوم پديده سكوت، عوامل موثر در پيدايش سكوت در سازمانها مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است و متغيرهاي سازماني و مديريتي موثر در ايجاد سكوت سازماني نيز مطرح شده اند.