تاثير سطوح مختلف شوري آب آبياري روي محتواي كلروفيل گندم در شرايط مزرعه

شوري آب آبياري و خاك از جمله عوامل محدود كننده رشد گياهان است. لذا در اين پژوهش تاثير شوري بر محتوي كلروفيل برگ گندم در مراحل مختلف رشد آن بررسي شد. بدين منظور آزمايشي به صورت مزرعه اي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار و ايجاد 9 كرت آزمايشي(2×2/5متر) تحت كشت گندم رقم چمران انجام شد. آبياري مزرعه در سه سطح شوري 2/5 ،5 و 9 دسيزيمنس بر متر انجام شد. مقدار كلروفيل با كمك دستگاه كلروفيل متر دستي در چهار مرحله رشدي گندم شامل چند برگي شدن، به ساقه رفتن، گرده افشاني و پر شدن دانه ها اندازه گيري شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد سطوح مختلف شوري تاثيري معنيدار بر محتواي كلروفيل گندم نداشت، ولي در تمام مراحل رشدي گياه مقدار محتواي كلروفيلي با افزايش شوري آب آبياري كاهش يافت. همچنين، بيشترين و كمترين اختلاف بين تيمارها در ميزان محتواي كلروفيل اندازه گيري شده به ترتيب، مرحله پر شدن دانه ها و مرحله گرده افشاني بود. بنابراين، مرحله پر شدن دانه ها كه يكي از مهم ترين مراحل در بدست آمدن عملكرد بهينه محصولات مي باشد، داراي بيشترين حساسيت از نظر محتواي كلروفيلي نسبت به شوري آب آبياري بود.