بررسي تجربي ميان مدت تاثير تزريق گاز نيتروژن بر روي كاهش پتانسيل روانگرايي در خاك هاي ماسه اي اشباع در درصد رطوبت 20 و 21 درصد

در مقاله حاضر از طريق تزريق گاز به صورت دستي و به وسيله يك سوزن به قطر 2 ميليمتر متصل به يك كپسول گاز نيتروژن جهت پر نمودن خلل و فرج خاك استفاده شده است. روش كار بدين گونه است كه ابتدا نمونه خاك ماسه اي خشك با مقدار معيني آب مخلوط شده و نمونه به حالت نيمه اشباع تبديل مي شود. سپس ماسه مرطوب به درون جعبه اي شيشه اي با ابعاد مشخص و به طور لايه لايه ريخته شده و مقدارمشخصي متراكم ميگردد. آنگاه جعبه يا شده بر روي ميز لرزه قرار مي گيرد و تجهيزات جانبي مانند نشست سنج و پايه ها به آن جهت اندازه گيري نشست هاي قايم متصل مي گردند. سپس با حركت ميز لرزه با شتابي مشخص بين 0.4g تاg 0.6 مقادير نشست هاي قايم در زمانهاي 3 ،6 و 12 ساعت پس از تزريق در سطح خاك قرايت مي گردد. نتايج نشان مي دهد كه هر چه از زمان تزريق گاز مي گذرد گاز خروجي از نمونه ها افزايش يافته و آنها در زمان كوتاه تري به روانگرايي مي رسند. مقادير كاهش نشست بسته به نوع ماسه، مقدار تراكم، درصد رطوبت، مقدار تزريق و مدت زمان ماندگاري گاز درون نمونه، ميتوانند بين 68 تا 95 درصد نسبت به زمان هاي پس از تزريق گاز (3 ،6 و 12 ساعت) متغير باشند.