بررسي تجربي ميان مدت تاثير تزريق گاز نيتروژن بر روي كاهش پتانسيل روانگرايي در خاك هاي ماسه اي اشباع

در مقاله حاضر از طريق تزريق گاز به صورت دستي و به وسيله يك سوزن به قطر 2 ميليمتر متصل به يك كپسول گاز نيتروژن جهت پر نمودن خلل و فرج خاك استفاده شده است. روش كار بدي ن گونه است كه ابتدا نمونه خاك ماسه اي خشك با مقدار معيني آب مخلوط شده و نمونه به حالت نيمه اشباع تبديل مي شود. سپس ماسه مرطوب به درون جعبه اي شيشه اي با ابعاد مشخص و به طور لايه لايه ريخته شده و مقدار مشخصي متراكم ميگردد. آنگاه جعبه يا شده بر روي ميز لرزه قرار ميگيرد و تجهيزات جانبي مانند نشست سنج و پايه ها به آن جهت اندازه گيري نشست هاي قايم متصل مي گردند. سپس با حركت ميز لرزه با شتابي مشخص بين 0.4g تا g 0.6 مقادير نشست هاي قايم در زمانهاي 3 ،6 و 12 ساعت پس از تزريق در سطح خاك قرايت ميگردد. نتايج نشان ميدهد كه هر چه از زمان تزريق گاز ميگذرد گاز خروجي از نمونه ها افزايش يافته و آنها در زمان كوتاه تري به روانگرايي مي رسند. مقادير كاهش نشست بسته به نوع ماسه، مقدار تراكم، درصد رطوبت، مقدار تزريق و مدت زمان ماندگاري گاز درون نمونه، مي توانند بين52 تا 170 درصد نسبت به زمانهاي پس از تزريق گاز (3 ،6 و 12 ساعت) متغير باشند.