ظرفيت سازي در نهادهاي محلي جهت توانمندسازي بافت هاي فرسوده و ناكارآمد شهري

چند سالي بيش نيست كه موضوعات مختلف شهري همچون ساماندهي بافت هاي فرسوده، توانمندسازي بافت هاي غيررسمي، ساماندهي باغات شهري و... در قالب شرح خدمات هاي تخصصي و جداگانه مورد بررسي قرار گرفته و به هر موضوع به صورت ويژه نگاه مي شود. از مهمترين موضوعات روز كه برخورد تخصصي با آنها باب شده است را مي توان ساماندهي و توانمندسازي بافت هاي فرسوده و سكونتگاه هاي غيررسمي نام برد كه خود از دو بخش جداگانه مشتمل بر بافت هاي فرسوده و سكونتگاه هاي غيررسمي تشكيل ميگردد كه هر كدام به واسطه ويژگي ها ي خاص كالبدي و اجتماعي نيازمند مطالعه اي ويژه و ارايه راه حل هاي خاص مي باشند. مكانيزم اجرايي مشخص و مدون، يكي از مشكلات برسرراه فرآيند توامند سازي در مقام اجرا بوده به طوري كه اهداف توانمندسازي به خوبي محقق و با توجه به ويژگي هاي خاص رويكرد توانمندسازي كه همانا بهره گيري كامل از مشاركت مردمي است، قادر باشيم به نحو احسن مشاركت ها را در عرصه هاي مختلف داشته باشيم.جامعه ي محلي در بافت هاي فرسوده ي منطقه ي هفت شهرداري اهواز از طريق نهادهاي رسمي و غيررسمي بخشي از مديريت محله ها را انجام مي دهد كه اين مديريت اغلب به صورت ناخودآگاه صورت ميگيرد. ساكنان بافت هاي فرسوده اعم از مالك يا غيرمالك كه در دل آنها ريش سفيدان، معتمدان و افراد خوشنام محل جا دارند، بسياري از تشكل هاي مردمي را هدايت ميكنند و كنترل گروه هاي مذهبي را در دست دارند. گروه هاي قومي اگرچه انسجام يافتگي مشخصي در محله ندارند، ولي گروه هاي مذهبي منسجم عمل ميكنند؛ به طور مثال وجود طايفه هاي بختياري و همبستگي قوي ميان اين قوم غيور و همچنين تشكل هاي خودجوش مردمي و حمايت هاي طايفه اي در برگزاري مراسمات مختلف و مشكلات فردي افراد رفتارهاي خودجوش و نهادهاي مردمي را شكل مي دهند.