بررسي تطبيقي نوستالوژي در اشعار حميد مصدق و نزار قباني

نوستالوژي احساس دروني تلخ و شيرين نسبت به اشيا و اشخاص و موقعيت هاي گذشته است. واژه نامه ي انگليسي آكسفورد نوستالوژي را شكلي از دلتنگي كه ناشي از دوري طولاني از زادگاه است،تعريف كرده است. نخستين بار يك پزشك سوييسي به نام جوهانس هوفر در مقاله اي كه براي توصيف حالات روحي دو بيمار منتشركرد اين واژه را ساخت و به كار برد .از ديرباز نوستالوژي در ديوان هاي رنگارنگ شاعران فارسي و غير فارسي زبان نمود داشته است، شاعران معاصر نيز همواره از غم ها و دردهاي نهفته در وجودشان گفته اند. اين ويژگي در اشعار حميد مصدق و نزار قباني دو شاعر نامدار ادبيات معاصر فارسي و عربي تقريبا به گونه اي يكسان نمود يافته است. پژوهش حاضر سعي دارد با تكيه بر مكتب آمريكايي ادبيات تطبيقي جلوه هاي نوستالوژي در مجموعه ي اشعار دو سراينده مذكور را مورد واكاوي قرار دهد.