بررسي گرايش به تفكر پايدار در سيستم طراحي و توليد سنتي ايران در آيين هاي فتوت اسلامي

در اين پژوهش به آشنايي با هنر و توليد سنتي در آيين هاي فتوت و معرفي ديدگاه هاي ايشان و ديدگاه هاي طراحي پايدار پرداخته شده و مقايسه اي تطبيقي بين اين نظرگاه ها انجام شده است و نقاط اشتراك و افتراق آنها و امكان تطابق آنها به لحاظ رويكردهاي حامي محيط زيست و امكان بهره گيري از اين ديدگاه ها براي طراحي امروز بررسي مي شوند. در اين پژوهش عقايد اين جامعه سنتي در ارتباط با امر طراحي و توليد بررسي مي شوند. اين دسته از منابع در شرايط كنوني ايران و كشورهاي در حال توسعه، به دليل دگرگوني هاي فرهنگ كار و تقليل و تحليل فرهنگ توليد و افزايش مصرف و رواج جامعه مصرفي مي توانند پندآموز بوده و اصول و شيوه هاي آن ها در بازتوليد فرهنگ آسيب ديده طراحي و توليد مفيد بكار آيند. اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي انجام گرفته است و به روش استنتاج منطقي به تحليل يافته ها و توليد مدلي جهت بهره گيري از اين بينش سنتي پرداخته شده است. فرضيه اصلي اين پژوهش اين است كه جريان فتوت شباهت هايي به ديدگاه هاي طراحي پايدار را داراست ، كه مي توان از آنها در جهت نهادينه ساختن تفكر طراحي پايدار در ميان طراحان داخلي بهره گرفت. سوال اصلي اين پژوهش اين است كه چه شباهت ها و تفاوت هايي بين طراحي پايدار و تفكر فتوت وجود دارد نتايج اين پژوهش نشان داده است كه بين ديدگاه هاي طراحي و توليد در ميان جريان سنتي فتوت و ديدگاه هاي طراحي پايدار معاصر شباهت هايي ديده مي شود كه مي توان از اين شباهت ها براي تبيين مدلي بومي براي طراحي و توليد در ايران استفاده نمود