تعيين گستره ي آسايش دمايي در برنامه ريزي اقليم گردشگري نمونه موردي شهرستان مشهد

براي تعيين نقش عناصر اقليمي در جذب گردشگر، شاخص هاي متعددي وجود دارد كه جديدترين آن ها بابهره گيري از نظر مردم بومي و ساكنان محلي درباره ي ارتباط عناصر جوي و گردشگري است كه همان آسايش اقليمي مي باشد. عناصر اقليمي براي گردشگران، همراه با ديگر شرايط طبيعي همانند چشم انداز هاي طبيعي و انساني، از عوامل موثر در تعيين مقصد گردشگري به حساب مي آيد و وضيعت اقليمي، يكي از مهم ترين محرك ها براي تعيين مقصد گردشگران محسوب مي شود. از اين سو گردشگري به طور آشكار، وابسته به شرايط اقليمي است و در تقاضاي گردشگري داراي نقشي مهم است. و از سوي ديگر به دليل ماهيت چند جانبه ي آب و هوا و پيچيدگي متغيير هاي اقليمي كه به منظور معنا بخشيدن به اهميت آب و هوا براي گردشگري گرد هم آمد ه اند، روشي شاخص براي گردشگري به منظور بررسي شرايط مختلف گرمايي، فيزيكي و زيبا شناختي در تعيين شرايط مناسب براي گردشگري مورد نياز است. همين اساس در ما هاي تير، مرداد، شهريور با شرايط آسايش اقليمي فاصله دارد و ما ههاي آبان، آذر، دي و بهمن با توجه به سرد بودن منطقه از شرايط نا مطلوب در آسايش حرارتي را دارا مي باشد. بر اين اساس مسافران و گردشگران مي توانند تقويم گردشگري و زيارتي خود را براي شهرستان مشهد در ماه هاي فروردين، ارديبهشت و مهر كه بهترين آسايش اقليمي را دارا مي باشد منطبق سازند.