چگونگي تاثير متقابل ارتباطات و هويت فرد، با رويكرد ابزاري و بافتي زبان، در فرهنگ

فلسفه، دين، علم، زبان، خط و معماري جوهره ي هر تمدن بشر ي، است، كه در فرهنگ آن متجلي مي شود و فرهنگ هر جامعه، چهار چوب ارتباطات را تحقق مي بخشد. زماني كه با استفاده از هنر و آگاهي خود، از فرد گرايي به مرحله ي اجتماعي عبور مي كنيم و وراي هر دين و مليتي خود را دوست و ياور يكديگر مي بينيم، تا جايي كه مي توانيم، از فرهنگ و زبان يكديگر وام بگيريم. زباني كه تجليات فرهنگ است، با نظام مشتركي از باورها، ارزش ها و رفتارها، نمادها، نقش ها و...كه انسان ها براي تطبيق با جهان پيرامون و همچنين در ارتباط با يكديگر به كار مي برند. در عصر حاضر در ميان تعاملات نابجاي فرهنگي با حجم عظيم نقاب هايي رو به رو هستيم كه دريچه ي اصلي ارتباطات را هدف قرار داده اند، به گونه اي كه افراد جامعه، هويت خود را از طريق مقام و ثروت متجلي مي كنند. با اين ديدگاه، ارتباطات فرهنگي را مي توان از دو رويكرد متفاوت بررسي نمود، نخست با رويكردي ابزاري و سپس، رويكردي به عنوان بافتي كه در هر ارتباط كلامي و تحت زبان اتفاق مي افتد. فرد و بافت ارتباطي، مانند يك گذاره دو شرطي متقابلا از يكديگر تاثير مي گيرند. در اين مقاله چگونگي اين تاثير متقابل در تعاملات فرهنگ ملل و تاثير آن بر هويت افراد را بررسي مي كنيم و با تفسير نتايج پژوهش هاي به دست آمده و نشان دادن جايگاه ارتباطات و هو ي ت انسان ي، راهكاري براي ظهور فرهنگي والا، ارايه مي دهيم