بررسي معشوق در كلام مولانا شرف الدين رامي

وصف زيبايي معشوق از رايج ترين موضوعات ادبيات فارسي است كه در تغزلات، ادب غنايي و عرفاني جلوه هاي خاص آن نمود يافته است. انيس العشاق تاليف مولانا شرف الدين رامي از مهمترين سراپانامه هايي است كه ساختار محتوايي آن براساس ديدگاه شاعران فارسي زبان و عرب زبان به معشوق در شعر فارسي و عربي است. موضوع اين پژوهش بررسي معشوق در كلام مولانا شرف الدين رامي است و هدف از آن شناخت جايگاه و مقام معشوق و توصيفات زيبايي شناسانه در وصف معشوق در كتاب انيس العشاق است. در اين راستا سعي شده است تا به اين سوالات پاسخ داده شود:1 .توصيفات زيبايي شناختي معشوق در كلام شرف الدين رامي چگونه قابل تبيين است ؛2 .نوع و جايگاه معشوق در كلام شرف الدين رامي چگونه است . اين پژوهش از نوع بنيادي و به روش توصيفي-تحليلي انجام شده است. روش جمع آوري اطلاعات به صورت اسنادي (كتابخانه اي) است. اين پژوهش نشان ميدهد كه شرف الدين رامي با استناد به آثار شاعران قرن پنجم تا هشتم هجري و هماهنگ با نظريه فرمي، زيبايي معشوق را در قامت بالا، گيسوي سياه و مجعد، پيشاني بلند، ابروي كماني، چشمان سياه و بادامي، مژگان تيز و بلند، صورت گرد و سپيد و گاه به همراه خط، بيني قلمي و باريك، خال سياه و كوچك، لب قرمز و كوچك، دندان هاي سفيد، دهان كوچك، چانه گرد، سينه پهن، ساعد و ساق ظريف، انگشتان باريك، گردن پر و ميان باريك مي داند. همچنين مولانا رامي منطبق با نظريه فرمي به زيبايي ذهني و باطني معشوق -فضايل اخلاقي و صفات شخصيتي- توجه ي نداشته است. او گاه معشوق را زميني و عيني، گاه آسماني و معنوي و گاه تلفيقي از اين دو مي داند.