بررسي رابطه بين عوامل شخصيتي با مهارت حل مسئله در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران

هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين عوامل شخصيتي با مهارت حل مسئله در بين دانشجويان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقيقات تهران بود. بدين منظور 306 نفر از دانشجويان اين دانشگاه (153 زن و 153 مرد) 18 تا 45 ساله به صورت نمونه گيري تصادفي انتخاب شده و پرسشنامه هاي شخصيتي NEO-FFI (فرم كوتاه) كاستا و مك كري (1992) و مهارت حل مسئله كسيدي و لانگ (1996) بر روي آن ها اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون معناداري همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد از ميان عوامل شخصيتي بين روان رنجور خوبيي با مهارت هاي سازگارانه حل مسئله رابطه منفي و معني دار و بين برون گرايي، گشودگي، توافق و وظيفه شناسي با مهارت هاي سازگارانه حل مسئله رابطه مثبت و معني دار وجود دارد (0.01>p). در مجموع و با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه ويژگي هاي شخصيتي قادر به پيش بيني مهارت حل مسئله مي باشد.