بررسي رابطه ميان اضطراب و يادگيري در مدارس مقطع متوسطه اول شهر شيرگاه

پژوهش حاضر با هدف تعيين اضطراب بر ميزان يادگيري دانش آموزان پسر دوره ي متوسطه اول شهرستان شيرگاه با سه پايه هفتم (40 نفر) پايه هشتم (68 نفر) و پايه نهم (57 نفر) مجموعا به تعداد 165 نفر انجام شد. اضطراب واكنش ناشي از ترس به رويدادهايي است كه خطرناك نيستند يا به واقع كم خطر تر ار آن هستند كه شخصي هراسان تصور مي كند و مفهوم يادگيري را مي توان بصورت كسب دانش و اطلاعات، عادت هاي مختلف، مهارت هاي متنوع و راه هاي گوناگون حل مسائل تعريف كرد. در پژوهش حاضر محقق نمره معدل درسي دانش آموزان را به عنوان متغير اول (ميزان يادگيري) و براي متغير دوم از پرسشنامه اضطراب كتل، فرم 40 سوالي كه ميزان اضطراب ناشي از فقدان انسجام هوشياري از خود، فقدان نيروي من، نا ايمني، گرايش به احساس گناهكاري و تنش و فشار درون فردي را در آزمودني ها بر اساس نقش جنسيت مي سنجد. داده ها با روش نرم افزار spss و با محاسبه روش ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه ميزان متفاوتي از اضطراب بر پايداري يا ناپايداري هيجاني، گسيخته خويي و فقدان اعتماد يا زودباوري، انعطاف پذيري يا عدم انعطاف پذيري در برابر حساسيت عاطفي، استقلال، سازگاري و ميزان خود كنترلي افراد تاثير زيادي دارد. بر اساس يافته هاي حاضر ميزان اضطراب در زندگي فرد با ميزان يادگيري وي در كلاس درس رابطه داشته و به عنوان يكي از عوامل محدوديتي در زمينه يادگيري ارزيابي مي شود.