رابطه بين هوش اخلاقي و هوش فرهنگي با مهارت هاي ارتباطي در بين پزشكان

هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطي بين هوش اخلاقي و هوش فرهنگي با مهارت هاي ارتباطي در بين پزشكان بود. اين پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه پزشكان دانشگاه هاي علوم پزشكي شهر تهران در سال 1396 بودند كه از ميان آن ها تعداد 100 نفر به روش نمونه گيري غير تصادفي هدفمند انتخاب و پرسشنامه هاي هوش اخلاقي، هوش فرهنگي و مهارت هاي ارتباطي را تكميل كردند. به منظور تحليل داده هاي آزمون هاي ميانگين و انحراف معيار، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره استفاده شد. يافته ها نشان داد كه بين هوش اخلاقي و هوش فرهنگي با مهارت هاي ارتباطي رابطه مثبت و معني دار وجود دارد و اين روابط در سطح 0.01 معني دار هستند. هم چنين نتايج نشان داد كه بين هوش فرهنگي فراشناختي و انگيزشي با مهارت هاي ارتباطي معني داري وجود ندارد. در ادامه براي پيش بيني مهارت هاي ارتباطي بر اساس بين هوش اخلاقي و هوش فرهنگي با مهارت هاي ارتباطي از رگرسيون چند متغيره استفاده شد كه نتايج نشان داد مدل فوق 68.3 درصد تغييرات «مهارت هاي ارتباطي» بر اساس هوش اخلاقي و هوش فرهنگي تبيين مي شود. نقش تبيين كننده هوش اخلاقي در مهارت هاي ارتباطي بين از نقش هوش فرهنگي است.