مفاهيم و كاربست هاي پويش كيفي در علوم اجتماعي و رفتاري

روش تحقيق كيفي به عنوان جنبش دوم روش شناسي بيشتر با پارادايم هاي تفسيري در علوم اجتماعي همراهي مي كند و به دنبال درك عميق معاني، استعارات، تفاسير و تعابير مردم از اعمال و كنش ها و رفتارهاي خودشان مي باشد. اين نوع از تحقيق با «متكثر شدن زيست جهان» ها و نياز به روايت هاي بومي و محلي و محدود در حوزه هاي مختلف علوم انساني و اجتماعي و حتي برخي از علوم طبيعي و پزشكي بيش از پيش مورد توجه انديشمندان و محققان قرار گرفت. در همين راستا، پژوهش حاضر با روش اسنادي به دنبال پاسخگويي به سوالاتي نظير اينكه روش كيفي چگونه روشي است؟ چه ويژگي هايي دارد؟ وجوه تمايز اين روش با روش كمي چيست؟ و بحث اعتبار و پايايي در اين روش چگونه است؟ مي پردازد. نتايج حاصل عبارت است از اينكه روش هاي كيفي با استفاده از منطق استقرائي به عنوان يك روش نرم مي باشد كه تحليل هاي آن مبتني بر معاني بافتمند عملكردهاي انساني است. نمونه گيري در اين روش بصورت هدفمند و نظري است و اعتبار و پايايي در روش كيفي همانند روش هاي كمي مبتني بر اصول و ضوابط روشني نيست.