مقايسه اثر بخشي تدريس مبتني بر نظريه طرح واره در پيشرفت تحصيلي درس رياضيات

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي روش تدريس مبتني بر طرح واره در تدريس توابع مثلثاتي از مباحث درس رياضي دوم دبيرستان انجام شد. جامعه آماري عبارت بود از كليه دانش آموزان پسر پايه دوم دبيرسرتان شهر تهران كه در سال تحصيلي 94-95 در رشته علوم تجربي مشغول به تحصيل بوده اند براي انتخاب نمونه اين پژوهش از نمونه گيري طبقه اي استفاده شد و نهايتا يك مدرسه به صورت تصادفي انتخاب گرديد. اين مدرسه دو كلاس پايه دوم دبيرستان داشت و كلاس ها نيز به صورت تصادفي به گروه آزمايش و كنترل اختصاص يافت. به منظور برآورد پايايي نتايج از روش بازآزمايي استفاده شد كه ضريب پايايي 0.69 محاسبه گرديد براي تحليل داده ها از آزمون t گروه هاي مستقل استفاده شد و نتايج نشان داد ميانگين نمرات پس آزمون دانش آموزان دو گروه كنترل و آزمايش در سطح اطمينان 95%، تفاوت معني داري داشته و دانش آموزاني كه با روش مبتني بر نظريه طرحواره آموزش ديده اند از نمرات بالاتري در پس آزمون برخوردارند.