بررسي و امكان سنجي بهبود عملكرد جداكننده مغناطيسي شدت بالا، واحد نيمه صنعتي تيتانيوم كهنوج

پيشرفت جوامع بشري و به موازات آن افزايش هزينه تمام شده به منظور دستيابي به محصولي با كيفيت مطلوب متخصصين را به استفاده بهينه از منابع و ثروتهاي خدادادي ترغيب مي كند. امكان سنجي بهبود شرايط عملياتي در كارخانه نيمه صنعتي تيتانيوم كهنوج گامي مؤثر براي افزايش عيار و بازيابي محصول نهايي با توجه به تكنولوژيهاي نوين در امر فرآوري مي باشد. در اين پژوهش با استفاده از بهينه سازي سيستم كنوني كارخانه با وجود جداكننده مغناطيسي شدت بالا، ابتدا سعي بر اين است كه بدون ايجاد هزينه سرمايه گذاري جديد بتوان شرايط بهينه كارخانه را با بهبود ، شرايط عملياتي به دست آورد. به اين منظور شرايط عملياتي كارخانه در ميزان خوراك دهي مختلف 8، 10 و 12 تن و همچنين تغيير در ماتريس شبكه جداكننده مغناطيسي به دوحالت متفاوت در نظرگرفته شد. و با توجه به اين تغييرات بهترين شرايط كارخانه در خوراكدهي 10 تن و با كاهش شبكه ماتريس به دست آمد كه در اين شرايط كارآيي جدايش به حدود 37/5 درصد رسيد، در صورتي كه در شرايط معمول كارخانه كاراي جدايش 32 درصد ميب اشد. اين در صورتي است كه با وجود اعمال اين شرايط بهينه بدست آمده ساعات توقف كارخانه به علت نقص جداكننده به حداقل رسيده است.