مقايسه عملكرد الگوريتمهاي PSO و SA در بهينه سازي پارامترهاي تنظيمي فرآيند ماشينكاري اسپارك فولاد ابزار AISI2312

در اين تحقيق، تاثير پارامترهاي تنظيمي در ماشينكاري اسپارك فولاد ابزار 2312 مورد استفاده در صنعت قالب سازي، مدل سازي و بهينه سازي شده است. مدل سازي فرآيند با استفاده از شبكه ي عصبي مصنوعي و با استناد بر داده هاي تجربي انجام يافت. پارامترهاي ورودي شامل شدت جريان الكتريسيته، زمان روشني پالس، زمان خاموشي پالس، سيكل كار و گپ ولتاژ مي باشند. همچنين نرخ نرخ خوردگي ابزار به عنوان مشخصه ي خروجي فرآيند در نظر گرفته شد. به منظور گردآوري داده هاي مورد نياز در انجام اين تحقيق، آزمايشات تجربي با استفاده از طرح تاگوچي L36 انجام شده است. جهت ايجاد ارتباط بين پارامترهاي ورودي و مشخصه خروجي از شبكه ي عصبي مصنوعي استفاده شده كه مدل ارائه شده داراي دقت بالايي در پيش بيني نتايج خروجي مي باشد.سپس در بخش آخر اين تحقيق با به كارگيري الگوريتم تبريد تدريجي و ازدحام ذرات سطوح مختلف پارامترهاي ورودي براي نيل به خروجي بهينه تعيين شدند. نتايج حاصل از بهينه سازي و آزمايشات تجربي داراي خطاي كمتر از 6% است كه نشان ميدهد به كارگيري روشهاي مطرح شده و الگوريتم- هاي تبريد تدريجي و كلوني ذرات مي تواند به ابزاري كار آمد براي مدل سازي و بهينه سازي پارامترهاي فرآيند ماشين كاري اسپارك تبديل شوند