واكاوي كاركردهاي نوروز در اشعار مهيار ديلمي

ايرانيان از ديرباز، مردماني متمدن و دوستدار علم و فرهنگ شناخته مي شوند، و ديگر ملتها و فرهنگها در دوره هاي مختلف - به ويژه پس از اسلام - در زمينه هاي متعدد علمي، فرهنگي، آداب و آيين ها از آنان بسيار تأثير گرفته اند. از برترين نمودهاي اين تاثير، برگزاري جشن نوروز، يكي از برجسته ترين و كهن ترين آيينهاي ايران باستان است كه توسط خلفاي عباسي ، امراء و درباريان آنها انجام مي شد و به تبع، شاعران نيز از آن در اشعار خود بهره مي بردند از قبيل مهيار ديلمي ( 428ه) شاعر ايراني تبار كه به زبان عربي شعر مي سروده و قريب به پنجاه قصيده از اشعارش را به آيين عيد نوروز ايرانيان اختصاص داده است، ضمن اينكه تعداد كثيري از ممدوحانش نيز ايراني بوده اند. اين نوشتار، حاصل پژوهشي با روش تحليل محتوا است كه با هدف بررسي و تحليل كاركردهاي عيد نوروز در شعر مهيار ديلمي، پس از بررسي اجمالي پيشينه تاريخي نوروز در ايران باستان، قبل از اسلام و بعد از اسلام، به جايگاه و جلوه هاي نوروز در اشعار او پرداخته است. نوروز در شعر مهيار كاربردهاي متعددي دارد؛ گاهي به بهانه نوروز شاعر ممدوحان ايراني تبارش را مي ستايد و به عبارتي نوروزيه هايش را به آنان عيدي مي دهد و در مقابل آن عيدي (جايزه) مي گيرد و گاهي از آن به عنوان نمادي از طراوت و شادابي و ستودن خصائل انساني ارزشمندي چون سخاوت ، بخشندگي ، تواضع و فروتني بهره مي گيرد..نوروز در شعر مهيار ديلمي ،زنده و پوينده و برخوردار از صفات بشري چون بخشندگي و سخاوت، فروتني و تكبر، و طراوات و شادابي است.