امثال و عبارت هاي عربي در تاريخ وصاف

تاريخ وصاف يكي از نمونه هاي برجسته نثر مصنوع و متكلف قرن هفتم است. نثر كتاب به شيوه ي نوشته هاي قرن هفتم آميخته اي از عربي و فارسي است و امثال و اشعار عربي و آيات قرآني جزء جدا ناشدني آن است. در آميختن شعر و نثر عربي با كلام و صاف نخست مانند ديگر صناعات ادبي نوعي تقويت و تاكيد معاني و آرايش و تحسين سخن است، اما از سوي ديگر حضور آن در كلام نويسنده حافظه ي شگرف و ذخاير ذهني شگفت انگيز او را نشان مي دهد. پژوهش حاضر به بررسي عبارت هاي عربي تاريخ وصاف مي پردازد و در نهايت به اين نتيجه مي رسد كه عبارت هاي عربي به اندازه ي فارسي در ذهن و زبان نويسنده جاي گزيده اند و نويسنده تاريخ وصاف به همان اندازه كه در زبان و ادبيات فارسي مهارت دارد در عربي نيز پرتوان است و عبارت هاي عربي و به ويژه آيات قرآني ابزار محكمي براي تاكيد بر مفاهيم مورد نظر اوست، به ويژه كه نويسنده طبع شعري به عربي نيز دارد، از اين رو اشعار عربي با كلامش آميخته شده و همواره نشانه ي توانايي نويسنده در آراستن كلام است تا آن جا كه گاهي اين آرايش بي اندازه زيبايي سخن را فرو مي پوشاند.