شخصيت اصولي امام الحرمين جويني و معرفي دو اثر وي: «البرهان في أصول الفقه» و«الورقات في أصول الفقه »

امام الحرمين جويني، فقيه، اصولي، مفسر، اديب، و شيخ و استاد مذهب شافعيه در قرن پنجم هجري بود. در اين مقاله با روش توصيفي تحريري در مورد وي صحبت مي شود. در آن زمان نيشابور يكي از بزرگترين مراكز علمي خراسان به شمار آمده، و محل تجمع علما بود. در سن جواني به درجه اجتهاد رسيد و بعد از فوت پدرش عبدالله بن يوسف جويني، فقيه، مفسر، محدث شافعي، در سن بيست سالگي جانشيني وي شد. نظام الملك وزير، در شهر نيشابور مدرسه نظاميه را براي او بنا كرد و او به مدت سي سال در آن جا مشغول تدريس شد. جويني آثار فراواني در فقه و اصول و كلام از خود به جا گذاشت، از جمله: كتاب برهان مهمترين اثر امام جويني و جزو چهار كتاب (البرهان، المستصفى، العمد، المعتمد) متكلمين است كه پايه اصول فقه بر آن بنا شده است و بيشتر تأليفات در اين علم به آن بر مي گردد. اين چهار كتاب قاعده و اساس علم اصول بوده اند، كتاب البرهان به حقيقت اثري از آثار فكر اسلامي و از مهمترين كتاب ها در تاريخ علم اصول به طور خاص و در تاريخ فكر اسلامي به طور عام مي باشد. كتاب (الورقات في علم أصول الفقه) يكي از معتبرترين اختصاراتي است كه در علم اصول فقه نوشته شده است، اين متن با وجود اختصار و ايجاز شديد غالب ابواب اصولي را در بر مي گيرد