نقش و جايگاه شيخ طوسي در رشد فرهنگ و علوم اسلامي

ركن اصلي هر تمدن علم و دانش است و دانشمندان مسلمان با عنايت به تشويق بسيار دين مبين اسلام نسبت به دانشورزي در سده هاي دوم تا پنجم تمدني سترگ و بي مانند ايجاد نمودند ولي بعد ها با يورش مغول اين تمدن رو به افول نهاد. خواجه نصيرالدين طوسي (672-597 ه. ق) يكي از برجسته ترين عالمان معروف قرن هفتم هجري مي باشد كه نقش بسيار مهمي در تحولات دوران خود ايفا كرد. وي كه در عصر مغول مي زيست با درايت خود توانست نظر هولاكو را به خود جلب كند. و بسياري از كتاب هاي اسلامي را از خطر نابودي نجات دهد. او از جمله انديشمنداني بود كه در علوم مختلف صاحب نظر بوده است و كتاب هاي زيادي به عربي و فارسي تأليف كرده است. از ميان اين علوم مي توان به رياضيات، فلسفه، اخلاق، طب، منطق، و كلام اشاره نمود. وي نه تنها خود بلكه دانشمنداني را كه با حمله مغول متواري شده بودند را به ايران برگرداند و با اين اقدام نقش مهمي در احياي علوم در تمدن اسلام كرد. در اين پژوهش سعي بر آن است تا نقش و جايگاه خواجه نصيرالدين طوسي را در رشد فرهنگ و تمدن اسلامي مورد بررسي قرار دهيم. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي و كتابخانه اي جمع آوري شده است. تحقيق انجام شده حاكي از آن است كه خواجه نصير نقش زيادي در احياي تمدن اسلامي و علوم اسلامي داشته است.