شبهه شعوبي گري و ريشه هاي آن در مورد عرب نويسان و عرب سرايان ايراني (بررسي موردي ابن المقفع)

شعوبيه يا شعوبي گري جرياني سياسي، اجتماعي بر اثر بازتاب و عكس العملي جنبشي در برابر ديدگاه قومي گرايانه اعراب و برخورد ناشايست آنها با غير عربها، يا اعاجم بخصوص ايرانيان پديد آمد اين حركت در ميان اديبان و دانشمندان ايراني رقم خورد و ظاهرا نام خود را از آيه (وجعلناكم شعوبا وقبائل لتعارفوا ان اكرمكم عندالله اتقاكم) (الحجرات/13 ) گرفته است، زيرا ايرانيان در واقع با خلوص نيت اسلام را پذيرفته بودند و به معيارهاي ارزشي اسلام مانند برتري در تقوي، مساوات، عدم تبعيض و عدالت و ..... عشق مي ورزيدن، اما بعضي از اعراب در دوره فتوحات اسلامي بخصوص اغلب حكام امويان و بعضي از عباسيان سياست نژاد پرستي و تفضيل عرب بر عجم اتخاذ كردند، دگرگونيهاي در جريان شعوبي گري به مرور زمان به وجود آمد و نتيجتا را انحرافي و افراط گري در مقابل قوم عرب و حتي در مقابل خود اسلام پيش بردند، تاريخ به طور ظالمانه تعداد بسياري از دانشمندان و نويسندگان اهل فكر ايراني به دور از انصاف متهم به شعوبي گري و يا زنديق بوده اند كرده است. در صورتي كه خدمات بسيار ارزشمندي به جامعه اسلامي تقديم نموده اند. ابن المقفع يكي از شخصيت هاي ايراني دانشمند و نويسنده زبر دست كه خدمات بسياري در حوزه هاي ترجمه، تاليف، نويسندگي داشته است، اما قرباني همان جريان شعوبيه گشت، كه كينه توزان و متعصبان را به اتهام جانبداري از تفكر شعوبي گريبه وضع فجيعي به قتل رساندن اين پژوهش ضمن بررسي تحليل دوران ظهور شعوبيه و آثار و انگيزه هاي آن به بررسي و تحقيق در مورد شخصيت ابن المقفع و نقش و جايگاهش در پيش بردن فرهنگ و زبان عربي در خلال آثار علمي و ادبي و سيره عملي او مي پردازند.