بررسي ساختار صرفي گويش عربي ايل خمسه استان فارس

در كشور ايران تنوع گويش ها و لهجه ها بسيار فراوان است . از جمله مي توان به گويش عربي ايل خمسه در استان فارس اشاره نمود. اين گويش در قواعد و ساختارهاي زباني آن ارتباط عميق و گسترده اي با زبان فارسي و زبان فصيح و لهجه هاي قديم عربي دارد . اين جستار سعي بر آن دارد تا به شيوه تحليلي توصيفي ميداني به ويژگي هاي زبان شناختي و ساختار صرفي اين گويش ،و مقايسه آن با زبان فارسي و فصيح عربي بپردازد. نتيجه حاصل از اين تحقيق گوياي آن است كه گويش عربي ايل خمسه با نگرش به مجاورت چند صد ساله با فارسي زبانان اين منطقه دچار تغييراتي اساسي شده و بيشتر الفاظ و عبارتهاي آن ريشه در زبان عربي فصيح داشته كه گاهي دچار ابدال ، قلب ، نحت و ديگر تغييرات زباني گرديده است. و واژگان عربي در برخي موارد همچون؛ حذف صيغه مثني در افعال ، عدم تمايز در جمع مذكر و مونث، تأسي از معادل فارسي در اسم موصول و عدم كاربرد «ال» تعريف و غيره، ساختار و قالب زبان فارسي به خود گرفته است