شبيه سازي مكاني عامل مبناي رفتار مسافران قطار شهري در شرايط بحراني (مطالعه موردي: ايستگاه هفت تير)

با وجود مزاياي فراوان در سيستم قطار شهري، اين سيستم حمل و نقل با توجه به تجمع جمعيتهاي انبوه و متراكم به ويژه در ساعات اوج از آسيب پذيري زيادي برخوردار مي باشد. به دليل رفتار كاملا متفاوت مسافران در شرايط اضطرار مانند آتش سوزي نسبت به شرايط عادي، لزوم تخليه سريع مسافران از ايستگاه يكي از چالش هاي عمده مي باشد. با توجه به مكان مبنا بودن و پويايي اين رفتارها ميتوان به كمك GIS حالتهاي محتمل را بررسي، شبيه سازي و پيش بيني كرده و راه حلهاي مناسب ارائه نمود. هدف از پژوهش حاضر شبيه سازي مكاني عامل مبناي رفتار مسافران قطار شهري در هنگام اضطرار مي باشد. در اين تحقيق جهت بررسي رفتار افراد و محيط در هنگام اضطرار، مدل مكاني عامل مبناي روند حركتي افراد در ايستگاه قطار شهري هفت تير تهران طراحي شد و بر اساس پياده سازي سناريو هاي گوناگون و بررسي نتايج آنها، سناريوي موفق بر اساس تغييرات محيطي ايجاد شده، انتخاب گرديد. نتايج سناريوهاي شبيه سازي عامل مبناي روند حركتي افراد، كاهش زمان متوسط تخليه اضطراري در پرازدحام ترين زمان از 327 ثانيه در سناريوي وضعيت فعلي به 286 ثانيه در سناريوي بهبود يافته را نشان مي دهند. نتايج تحقيق نشان مي دهند كه شبيه سازي مكاني عامل مبنا مي تواند به عنوان يك سيستم پشتيبان تصميم گيري مكاني مناسب براي مديران و برنامه ريزان در جهت ارتقاء ايمني ايستگاه هاي قطار شهري و تدوين استراتژي هاي مناسب تخليه اضطراري عمل نمايد.