مدل سازي مكاني تعيين تناسب سرزمين به منظور مكان يابي و برنامه ريزي توسعه مراكز صنعتي (نمونه موردي، استان قزوين)

كشورهاي در حال توسعه در تلاش خود براي پيشرفت و توسعه و رفع نيازها، عموماً در معرض مشكل اساسي يا دوگانگي زير قرار مي گيرند: « وجود منابع كمياب، محدود از يك سو و مصرف كنترل نشده اين منابع از سوي ديگر » از اين رو شايد بتوان گفت، اين پژوهش در اهداف كلان خود تلاش دارد تا با فراهم ساختن ابزار مديريت خردمندانه يكي از عناصر بنيادين توسعه يعني «سرزمين » از بروز دوگانگي در روند توسعه نواحي جلوگيري كرده و با در نظر گرفتن مفاهيم كارآيي اقتصادي، عدالت اجتماعي و حفاظت از محيط زيست، شرايط را براي دست يابي به توسعه پايدار نواحي مهيا سازند. اين تحقيق برآن است تا با كمك تكنيك هاي تحليلي و به كمك امكانات موجود در GIS روشي را براي مدل سازي تعيين تناسب سرزمين هاي يك ناحيه براي فعاليت هاي صنعتي مورد شناسايي قرار دهد. از آنجا كه وظيفه برنامه ريزي تخصيص بهينه منابع كمياب به اولويت دارترين نيازهاي انسان است و امروزه بيشترين تقاضا و رقابت براي تصرف و مصرف زمين براي كاربري هاي سكونتي و صنعتي است. لذا انجام اين مهم نيازمند سيستمي به روز مانند سيستم هاي اطلاعات مكاني مي باشد .