امكان سنجي بازسازي سه بعدي ساختمان هاي شهري با استفاده از داده هاي ليدار؛ مطالعه موردي: شهر اصفهان

شناسايي و بازسازي سه بعدي ساختمان ها به عنوان مهم ترين عوارض شهري اهميت شايان توجهي داشته و در زمينه هاي مختلفي نظير برنامه ريزي و مديريت شهري، توريسم و سيستم ناوبري اتوماتيك كاربرد دارد. هدف اين مقاله ارائه روندي جهت شناسايي و بازسازي سه بعدي ساختمان هاي درون شهري متناسب با ويژگي هاي داده هاي ليدار و تصاوير هوايي رقومي موجود در كشور مي باشد. در اين راستا، ابتدا با استفاده از داده هاي ليدار و تصاوير رقومي هوايي 13 توصيفگر بالقوه اوليه كه انتظار مي رود در شناسايي مؤثر باشند، توليد گشت. سپس با اخذ داده هاي آموزشي و استفاده از الگوريتم ژنتيك و KNN توصيفگرهاي بهينه انتخاب و ساختمان ها شناسايي شدند. در مرحله بعد، ابتدا نتايج شناسايي بهبود داده شده و با توجه به ميزان پارامتر تغييرات شيب، يك كلاس اوليه از صفحات سقفي ايجاد بدست آمد. از روش سلسله مراتبي تورم ژئودزيك براي شناسايي صفحات باقي مانده و ايجاد كلاس نهايي صفحات سقفي بهره گرفته شد. جهت استخراج مرز دقيق صفحات از روش شناسايي كوچك ترين مستطيل محيطي به صورت سلسله مراتبي استفاده گرديد. درنهايت با مدل سازي صفحات سقفي و ديوارها و اتصال آن ها به هم، مدل نهايي ساختمان ها ايجاد گشت. ارزيابي روش پيشنهادي مشخص نمود كه بلوك هاي ساختماني به طور متوسط با دقت كلي 92/63% شناسايي شده و ميزان خطاي ارتفاعي صفحات مدل شده نيز 0/14 متر مي باشد.