برآورد مؤلفه هاي واريانس مقادير مرزي نامتجانس در فرآيند انتقال به سمت پايين مسئله مقدار دومرزي تعيين ژئوئيد با مرزهاي ثابت و آزاد

مدل سازي ميدان گراني و تعيين ژئوئيد به روش مسئله مقدار مرزي، يك مسئله معكوس و بدوضع است كه نياز به پايدار سازي دارد. روش هاي متداول پايدار سازي هنگامي جواب صحيح را برآورد خواهند كرد كه ماتريس وزن مشاهدات معلوم باشد و اين شرط جزء فرضيات مسائل معمول پايدارسازي است. مشكل هنگامي حادتر مي شود كه از تلفيق مشاهدات گوناگون با وزن هاي متفاوت و نامعلوم براي تعيين ژئوئيد در قالب يك مسئله مقدار مرزي بدوضع، استفاده شود. ازآنجاكه همۀ مشاهدات ژئودزي تحت تاثير ميدان گراني زمين صورت مي گيرد، حاوي اطلاعات گرانشي اند؛ و همچنين تركيب مشاهدات گرانشي از انواع گوناگون در مسائل مقدار مرزي، موجب افزايش درجۀ آزادي و دستيابي به دقت هاي بالاتر مي شود. لذا در اين مقاله براي حل مشكل استفاده از مشاهدات نامتجانس درحكم مقادير مرزي و تعيين وزن نسبي آنها، از روش كخ -كوشه، در برآورد مؤلفه هاي واريانس به منزلۀ برآوردي از وزن نسبي مشاهدات از انواع ( 1) اندازه بردار شتاب گراني حاصل گراني سنجي، ( 2) ژئوئيد حاصل از ارتفاع سنجي ماهواره اي و ( 3) ژئوئيد حاصل از GPS/Leveling در مسئلۀ مقدار دومرزي تعيين ژئوئيد با مرزهاي ثابت و آزاد كه مسئله اي بدوضع است، استفاده شده است. از مزاياي اين روش هم زماني حل مسائل بدوضع و وزن دهي به مشاهدات و مقادير مرزي است. بدين ترتيب در اين تحقيق نخستين بار، امكان تلفيق انواع مقادير مرزي نامتجانس از قبيل ژئوئيد حاصل از GPS/Leveling و ارتفاع سنجي ماهواره اي با وزن نسبي مناسب در كنار مشاهدات شتاب جاذبه، براي تعيين ژئوئيد و مدل سازي ميدان گراني با قدرت تفكيك زياد فراهم شد. صحت وزن نسبي برآورد شده به منظور تلفيق مشاهدات از انواع متفاوت در يك مسئلۀ مقدار مرزي در منطقۀ پارس ساحلي، به صورت عددي مورد آزمايش قرار گرفته است. نتايج حاصل، مؤيد موفقيت اين روش در تلفيق انواع مشاهدات گرانشي و برآورد وزن نسبي مناسب، به منظور مدل سازي ميدان گراني و تعيين ژئوئيد است.