مكان يابي فضاي سبزشهري به روش AHP، در GIS و شبكه عصبي مصنوعي (مطالعه موردي: منطقه 18 شهر تهران)

وجود پاركها و فضاهاي سبز، راه حل شكل آلودگي هوا است وانتخاب مكان مناسب در ايجاد اين فضاها فرايندي پيچيده است كه در تداوم كيفيت زندگي شهروندان نقش دارد. با توجه به سرانه اي كه براي محدوده هاي شهري و منطقه اي ايران در نظر گرفته اند؛ آنچه به منطقه اختصاص يافته 22 % و ابعادي كه اكنون ايجاد شده 18 % مي باشد.اين پژوهش با پايۀ توصيفي- تحليلي و نيز تاكيد بر جنبه كاربردي آن، ضمن پيدا كردن بهترين مكانها براي تاسيس فضاي سبز؛ بررسي ميكند كه چرا در برنامه هايي اجرايي،اين اماكندر منطقه اختصاص نيافته. به منظور مكانيابي، معيارهاي لازم توسط كارشناسان امر ارزشمند گرديد، عمليات مقايسه معيارها و نهايتا وزن نهايي آنها محاسبه شد. توسط نتايج حاصل از اين مرحله به همراه بانك اطلاعاتي معيارها، در نرم افزار GIS تحليل ها ادامه پيدا كرد و بهترين مناطق مساعد ساخت فضاي سبز در منطقه 18 شهر تهران پيشنهاد گرديد. بر اين اساس بخش شرقي منطقه مناسب براي ايجاد فضاي سبز تشخيص داده شد، در حالي كه بخش هاي مياني احتياجي به آن نداشته و در بخشهاي غربي تقريبا تراكم اين فضا بجز منتهي عليه شمال غربي نسبتا متناسب است. نهايتا نتايج مذكور به صورت سه بعدي و با دقت بالا در نرم افزار Voxler نمايش داده شد.