بهينه سازي موقعيت ايستگاه هاي سنجش آلودگي هوا با استفاده از تخمين عدم قطعيت

در اين تحقيق، بهينه سازي شبكه ايستگاه هاي سنجش آلودگي هوا بر اساس مقدار غلظت متوسط سالانه ازن در نظر گرفته شد. مدل از تحليل زمين آماري براي تخمين عدم قطعيت استفاده نمود. سطح تقاضاي مور د نظر در اين تحقيق نيز يك سطح تغييرپذير در نظر گرفته شد. اين تحقيق از الگوريتم تپه نوردي براي بررسي دو سناريوي كاهش ابعاد شبكه و دو سناريوي گسترش شبكه استفاده نمود. در سناريوهاي كاهش ابعاد شبكه، تابع هدف بيشينه سازي متوسط عدم قطعيت بود، و هدف تشخيص مهمترين ايستگاه هاي موجود در شبكه بود. بنابراين در سناريو هاي كاهش ابعاد شبكه، كم اثرترين ايستگاه هاي شبكه حذف شدند. بالعكس در سناريوهاي گسترش شبكه، مكان هاي با بيشترين عدم قطعيت شناسايي شده و ايستگاه هاي جديد در آنجا تخصيص يافتند. هدف گسترش شبكه نيز تعيين موقعيت ايستگاه هاي جديد براي كاهش عدم قطعيت بود. اين فرآيند براي شبكه پايش كيفيت هواي شهر تهران با در نظر گرفتن متوسط غلظت سالانه ازن بين سال هاي 85 تا 91 انجام شد؛ نتايج حاكي از مؤثر بودن اين روش بود.