معرفي كاربردهاي پيكره در برخي حوزه هاي زبان شناسي و نگاهي به ابزارهاي پايه پردازش زبان

زبان شناسي پيكره اي يكي از شاخه هاي نو در زبان شناسي است كه به رغم عمر كوتاهش توانسته به پيشرفتي چشمگير و جايگاهي برجسته در پژوهش هاي زبان شناختي دست يابند و اين را بيشتر از همه مديون پيشرفت سريع فناوري اطلاعات و ابزارهاي رايانه اي است. با توجه به نقش مهم پيكره ها در زبان-شناسي امروز و تازه بودن زبان شناسي پيكره اي در ايران، آشنايي با كاربرد پيكره ها در حوزه هاي گوناگون پژوهشي رشته زبان شناسي نيازي ترديدناپذير است. كه نقش و كاربرد پيكره ها را در چهار حوزه پژوهشي زبان شناسي مورد مطالعه قرار گرفته است. اين چهار حوزه عبارتند از: واژگان، دستور زبان، كاربردشناسي و مطالعات ترجمه ي يافته هاي پژوهش گوياي آن است كه كاربرد پيكره ها در اين چهار حوزه از زبان شناسي، كاربردي بنيادين و تحول آفرين است و تاييدي است بر سخن افرادي همچون تاگنيني بونلي و هانكس كه از ’انقلاب پيكره اي‘ نام برده اند. در ادامه آن مراحل طراحي پيكره و ابزارهاي پايه پردازش زبان تشريح داده شده است