زيباشناسي رنگ در دو مجموعه شعر فروغ فرخزاد (اسير، ايمان بياوريم به آغار فصل سرد)

در زيبا شناسي جديد توجه به شكل ظاهري شعر صرفاً براي بيان زيباييهاي هنري آن كافي به نظر نمي رسد، به همين دليل نوعي گرايش تطبيقي براي بررسي تأثر ذوقي و شخصي شاعر از محيط اجتماعي شكل مي گيرد كه شناخت آثار ادبي را بر مبناي تحقيق روان شناختي و جامعه شناختي ادبي استوار ميسازد. از اين رو دقت نظر در ميزان بسامد واژگان رنگين در آثار شاعران مي تواند ما را به بسياري از ويژگي هاي اخلاقي و رفتاري شاعر و همچنين لايه هاي زيرين جهانبيني او رهنمون سازد. در پژوهش حاضر برآن شديم تا با شيوة توصيفي - تحليلي، فرم حسي رنگ را در شعر فروغ فرخزاد بررسي كنم و به دليل ساخت تركيب هاي بديع در حوزة رنگ ها اهميت آن را در واژه شناسي يادآور شويم. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهند كه فروغ با خلق نمادهاي نو و تركيب سازي هاي بديع در حوزة رنگها اين توانايي را داراست كه به شكل زيبايي سخن را بپروراند. فروغ از جمله شاعراني است كه از طيف رنگهاي گوناگون استفاده كرده است اما تصاوير شاعرانه اي كه با استفاده از رنگ سياه به ويژه در مجموعة " اسير" مي سازد در مقايسه با رنگ هاي ديگر قابل توجه است.