انديشه هاي سياسي - اجتماعي در شعر نيما و شاملو

از ميان رويكردهاي مختلف براي نقد و خوانش آثار ادبي، يكي نيز، روش تحليل محتوايي است. تحليل محتوايي، روشي است براي كشف و شناخت مضامين، بن مايه ها، و دنياي حاكم بر يك يا چند اثر ادبي . تحليل محتوايي آثار ، به خودي خود دورنمايي از آن آثار ارائه مي دهد. در اين مقاله سعي شده است با تكيه بر محتوا، درونمايه هاي سياسي و اجتمايي در شعر نيمايوشيج و شاملو، بررسي گردد. و نيز، اشتراكات محتوايي شعر نيما و شاملو كه ارتقا دهنده و اثبات كننده ي استقلال و تمايز شعر آن ها از سطح محتوايي شعر كلاسيك است، ارزيابي شود. هدف اصلي هر دو شاعر ، انتقاد از شرايط نابسامان جامعه و اصلاح آن است. در كنار مضمون هاي متفاوت در شعر آن ها، مضامين مشتركي چون فقر، گسترش فساد و نابساماني اجتمايي، نيز، قابل بررسي است. هدف از تحليل اين اشعار، نشان دادن سهم بيدارگري شعر نو در اجتماع و نيز عرصه ي سياسي كشور است.