ارزيابي و بررسي عملكرد سيستم استحصال آب باران از پشت بام ساختمان هاي مسكوني (مطالعه موردي: شهر ساري)

ايران در طبقه بندي اقليمي جزو كشورهاي با اقليم خشك و نيمه خشك مي باشد. اين امر مديريت مصرف هرچه بهتر از منابع آب موجود را به امري ضروري تبديل نموده است. از جمله منابع آبي كه مي توان استفاده از آن براي مصارف مختلف برنامه ريزي نمود، آب باران مي باشد. توسعه شهرنشيني و افزايش مقدار سطوح نفوذناپذير آب به داخل زمين، اين امكان را ايجاد مي نمايد تا در اين محدوده ها با اتخاد تمهيداتي، امكان استحصال هرچه بهتر از منبع آب باران را فراهم نمود. در اين پژوهش به بررسي ارزيابي عملكرد سيستم استحصال آب باران از پشت بام ساختمان هاي مسكوني پرداخته شده است. از نقاط قوت استحصال آب باران در مناطق شهري مي توان عدم نياز به سيستم هاي متمركز آبرساني، جلوگيري از خروج رواناب و آلودگي آن و صرفه جويي قابل توجه در استفاده از سيستم آبرساني شهري اشاره نمود. در اين مطالعه سيستم سطوح آبگير باران و عملكرد مخازن براي ذخيره سازي آب باران و تامين نياز آبي روزانه ساكنان در ساختمان هاي شهر ساري بر اساس بارندگي روزانه از سال 1374 تا 1394 ارزيابي شد. با بررسي سيستم مدل سازي شده و تعيين حجم بهينه با روش آناليز منحني جرم و حجم بهينه مخزن، براي سال نرمال محاسبه و براي 5 ساختمان به ترتيب 7691، 6768، 11562، 14325، 18643 ليتر در سال برآورد شد. نتايج نشان داد كه استفاده از روش منحني جرم، براي تعيين حجم بهينه ي مخزن، روش مناسبي مي باشد. در مورد ساختمان هايي كه منحني مصرفي آنها بالاتر از منحني ورودي مي باشد، استفاده از روش آزمون و خطا مناسب تر تشخيص داده شد.