كاوشي بر الگوي توزيع جمعيت در حوضه آبخيز شفارود استان گيلان

هدف از اين تحقيق، شناسايي و تحليل الگوي توزيع جمعيت و نيروي انساني در سطح حوضه آبخيز شفارود استان گيلان بود. روش كار با بهره گيري از آمار توصيفي مبتني بر مطالعات اسنادي، منابع اينترنتي و كتابخانه اي همچتون سرشماري هاي عمومي نفوس و مسكن 1375 و 1385 و سرشماري هاي عمومي كشاورزي مركز آمار ايران انجام شد. در اين تحقيق، حوضه آبخيزشفارود به عنوان معرف حوزه هاي آبخيز گيلان، انتخاب و شاخص هاي جمعيتي، شيب، ارتفاع و كاربري اراضي حوزه مذكور مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بيشترين تراكم جمعيت و پراكنش روستاها در طبقه ارتفاعي 700 تا 1300 متر از سطح دريا و شيب متوسط 15 تا 30 درصد مشاهده مي گردد و همچنين از نظر پراكنش و توزيع جمعيت درانواع كاربري اراضي حوزه مشخص شد كه بيشترين تراكم جمعيت درعرصه هاي جنگلي نيمه متراكم حوزه بوده استت (41 درصد) و از طرفي نتايج نشان داد كه طي دوره مورد بررسي، تعدادجمعيت ده درصد كاهش اما تعداد خانوار بيست و پنج درصد افزايش يافته است همچنين ميانگين سني افراد افزايش و ميزان سواد كاهش يافتته است و نيز در اين دوره سطح اشتغال افزايش داشته است.