بررسي روش بيولوژيك در امر مبارزه با فرسايش كناري رودخانه ها (مطالعات موردي پسيخان)

مهار فرسايش در رودخانه ها با استفاده از پوشش گياهي ضمن حفظ و احياء محيط زيست از آثار تخريبي جريانات رودخانه اي بخصوص در مواقع سيلابي برروي فرسايش كناره ها مي كاهد و در نتيجه مي تواند بين روشهاي حفاظتي از اولويت خاصي برخوردار باشد. بررسي تأثير نوع گونه گياهي و الگوي كاشت در تلفيق آن با روشهاي مكانيكي غير سازه اي، در كاهش فرسايش كناري رودخانه از جمله مواردي هستند كه بصورت پروژه هاي موردي براي رودخانه هاي معرف كشور قابل مطالعه مي باشند. در اين طرح، روش بيو مهندسي براي تثبيت بيولوژيكي حاشيه رودخانه ها در مناطق خشك و نيمه خشك براي بررسي و معرفي مناسب ترين شيوة بيولوژيكي از نظر تراكم و تركيب گياهي اجرا مي شود. ابتدا با استفاده از اطلاعات هيدروليكي و مدل هايي نظير HEC-RAS شرايط هيدروليك مرزي جريان و تنش برشي ارزيابي مي گردد. پوشش گياهي در قالب 3 واحد پيش بيني شده شامل: a) درخت به طول 12 متر، b) درختچه با فاصله تراكم و 12 متر، c) و عرصه با پوشش علفي f) شاهد، در كنارة رودخانه اجرا مي گردد (شدت و نوع فرسايش به عنوان متغير وابسته و نوع گونة گياهي، تراكم و تركيب گياهي به عنوان متغيرهاي مستقل در اين طرح مي باشد). در طول دورة طرح نيز اقدام به ثبت داده هاي مربوط به فرسايش (از طرق گفته شده در روش تحقيق) مي گردد. در پايان دورة طرح نيز نتايج محاسبات و مشاهدات مقايسه و شرايط بهينه پوشش بيولوژيك براي كنارة رودخانه معرفي مي گردد.