استفاده از رواناب هاي سطوح سنگي در آبياري تكميلي (مطالعه موردي: حوزه پارك قهستان قاين)

محدوديت منابع آبي يكي از مشكلات توسعه فضاي سبز محسوب ميشود و منابع آب به طور فزآينده اي در حال كمياب شدن است به اين خاطر اكنون تمايل به گزينه هاي پايدار و محلي افزايش پيدا كرده است. هر ساله هزينه زيادي صرف آبياري فضاي سبز ميشود، از طرفي بخش عمده بارشهاي جوي به دليل عدم همزماني با نياز آبياري و يا عدم ذخيره سازي از دسترس خارج ميگردد و بعضاً سبب جاري شدن سيل و ايجاد خسارت نيز ميگردد. چنانچه بخشي از بارشهاي جوي از طريق سيستم هاي سطوح آبگير باران (نظير سطوح غيرقابل نفوذ شهري مثل پشت بامها و آسفالت خيابانها و غيره) استحصال و ذخيره گردد، ميتواند بخشي از آب مورد نياز فضاي سبز شهري را برآورده كند. در اين مقاله سعي شده پتانسيل استفاده از روانابهاي مناطق توده سنگي بالاي 90 درصد در محدوده پارك قهستان قاين جهت آبياري تكميلي پارك بررسي شد. با توجه به اينكه سطوح سنگي 54 درصد از محدوده مورد نظر را در برمي گيرد و ميزان رواناب ساليانه 195920 متر مكعب بدست مي باشد با استحصال فقط 10 درصد از حجم اين رواناب و ذخيره سازي آن مي توان مشكل كمبود آب پارك را رفع نمود.

Limited water resources are one of the problems in environment development and water resources are increasingly scanting so the tendency to sustainable and local options have been increased. The large cost spend on green space irrigation and the other hand a major part of atmospheric prescriptions due to lack of synchronicity with irrigation requirements .There is no possibility of storing water and it causes flooding and damage. . If a part of precipitation is collected by water (harvesiting systems (such as urban impervious surfaces like the roofs and roads asphalt & etc. it can supply water demand of urban green space In this paper, the potential use of rocky area run-off has been investigated in Qaen ghohestan Park. Based on, Rocky area which is 54 % of target area,the amount of annual Run- off was estimated 195920 .To solve the problem of irrigation water shortage is just only 10 % of run -off should be stored .