بررسي حركات غير كلامي چشمي در مجموعه داستان هاي كوتاه زويا پيرزاد

زويا پيرزاد، از زنان داستان نويس معاصر است كه آثار داستاني اش مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفته است و همچنين از جمله نويسندگاني است كه آثار او به چندين زبان ترجمه شده است. از آثار او مي توان به مجموعه داستان هاي كوتاه «مثل همه ي عصرها»، «طعم گس خرمالو» و « يك روز مانده به عيد پاك» و همچنين دو رمان «چراغ ها را من خاموش مي كنم» و «عادت مي كنيم» نام برد. يكي از شيوه هاي پيرزاد در داستان پردازي استفاده ي گسترده و بارز از ارتباطات غير كلامي است؛ نويسنده براي پيشبرد طرح و جريان داستان نويسي، از ارتباط هاي غير كلامي در سطحي بسيار گسترده و بارز استفاده كرده است. در اين مقاله ضمن بيان تاريخچه و تعريف ارتباط غير كلامي، بيان كاركردها و اهميت آن در داستان نويسي و نقش آن در شكل گيري عناصر داستان از جمله شخصيت پردازي، فضاسازي، درون مايه، تعليق... و با ديدگاهي ميان رشته اي نمود هاي گوناگون ارتباط غير كلامي چشم در مجموعه داستان هاي كوتاه پيرزاد مورد بررسي و تحليل قرار مي گيرد. تا مشخص شود كه اين نمودهاي غير كلامي چه نقشي در پيشبرد داستان دارند.